Het extra uurtje was door velen gevuld met wat anders dan slaap.

Hierdoor leek het uurtje hockey wel extra lang te duren.

Groen geel leek extra snel, de zon leek extra fel, en de hersenen zaten knel (verdroogd en wel).

Nu heeft deze hele toestand ook zijn voordelen:

Marij voelde zich als een kind in de ballenbak.

Jolijn had naar het scheen helemaal geen benul van de aanwezigheid van een tegenstander, die slingerde, chopte en bouncte gewoon in haar eentje het hele veld over alsof er niemand anders aanwezig was.

El telde vogels op kop cirkel terwijl Arlette ballen voor haar voeten langs rolde. Regelmatig had ze daarbij iemand op haar uitgestoken billen zitten.

Het was een soort van hobby middag voor ouderen.

En toch... op de teller bleef gewoon een grote 0!

Die Marij! Je zou haar kunnen zien als het spiegelbeeld van een ballenkanon... 

We bleven de moeilijkheidsgraad opkrikken, maar niks was haar teveel. Ook de corners met wat minder mensen in het doel gingen moeiteloos.

Wel leuk, nu weten we tenminste of onze keeper eigenlijk wel kan keepen. :D

Gelukkig hadden we al best snel in de wedstrijd gekeken of de keeper van groen geel kon keepen en toen ze even niet in haar doel stond hadden we gauw de bal erin gedaan! Zolang ze in het doel stond was er geen plek over voor de bal, dus het was heel slim van Roosie om haar eruit te lokken. Ik denk dat ze iets gezegd moet hebben over worstjes ofzo..maar dit is een geheim van Roos.

Hoe dan ook, de 0-1 was een feit en die hebben we de hele rest van de wedstrijd verdedigd, met hart, ziel en kater. Er leek niks anders op te zitten.

Ook wel leuk voor het publiek dat ze af en toe eens een andere speelstijl langs zien komen.

De 3 puntjes zijn weer met ons mee gegaan.

En waar dat eerder genoemde uurtje geen zoden aan de dijk kon zetten, is vandaag - na een nachtje extra slaap - alles weer zoals het hoort.

Komende zondag speelt Dames 3 thuis om 12.45hr tegen Almere op veld 1, toeschouwers zijn welkom scheidsrechters trouwens ook....