De boys hadden er zin in. Niet alleen de jongen, maar ook de ouden. En andersom. Er werd een prachtige eerste wedstrijdhelft gespeeld, en daarna nog een manhaftige tweede helft … van de tweede helft. 

 

De spelpatronen waarop nu al zo lang getraind is liepen plotseling op rolletjes. Mooi hoor: snelle spelverplaatsingen, steeds een drang naar voren, goed aanspeelbare middenvelders, elkaar harmonisch aanvullende en  overvleugelende middenvelders en aanvallers, tweede ballen die telkens opnieuw een prooi waren voor de gretige oranje-wit-zwarten. Wij waren overall op het veld de baas en niet zo’n beetje ook. Tegenslag – de afwezigheid wegens ziekte of blessures van Olivier, Kevin en Daan – werd soepel opgevangen door de keihard werkende Julian Korteweg – scorende MAN VAN DE WEDSTRIJD -, Wouter Gunning en Floris van Son. Drie beschaafde en bescheiden jonge corpsknapen die de verschrikkelijkheid van hun ontgroening nu wel zo’n beetje achter zich hebben gelaten. Hun zonnen rijzen snel en zij speelden een manhaftige wedstrijd met 112% concentratie, plichtsbetrachting, vastberadenheid.

 

Het was wat je noemt "kaus bausen” en de wind gierde aan alle kanten van het veld onze hoog opgetrokken kragen in. Er stonden veel ouders en grootouders langs de lijn; natuurlijk de mentoren van HIC Veteranen LX, Dames 1 van HIC, ballenjongens en hun ouders. De rest van de club keek waarschijnlijk naar de Ronde van Vlaanderen en naar een met 6-0 winnend Ajax. Wel fijn: Feyenoord won ook. 

 

HIC kwam al snel met 2-0 voor, maar miste daarna een GROTE kans of zes, zeven om de wedstrijd definitief te beslissen. Een van die kansverprutsingen voelde bijna als mijn eigen schuld. Een uitval van de snelle en waardevol spelende Joris Eshuis leidde op de rand van de cirkel tot een een tegen twee (HIC) situatie. "Essie” –de prachthockeyer: Joris Eshuis -, die over het algemeen heel goed weet wanneer hij zelf een actie kan en moet maken, keek even op, hoorde mij juist op dat moment "naar links, links” reopen – of leek dat maar zo - en speelde de bal inderdaad af naar Eric Hoetink, die zich even verslikte in de bal en zich vervolgend vastliep op de keeper… kans voorbij en weer geen beslissende treffer. 

Misschien wel door het keer op keer missen van zulke opgelegde kansen door HIC kreeg het verrassend machteloze Victoria toch weer moed. Zij namen vanaf het begin van de tweede helft het heft in handen en scoorden uiteindelijk terecht hun enige doelpunt: 2 – 1.  Het werd nog even echt benauwd door twee gele kaarten voor HIC, dus 9 man tegen een complete en hard aanzettende tegenstander.

Toen viel de voor HIC beslissende derde treffer, de eerste van Julian (?!), en was het over en uit. Na de wedstrijd was het gezellig in HIC’s ‘feelgood’ clubhuis.

 

Frans en Tieke: fijne vakantie – wij doen de shirtjeswas een keertje.

 

Boys: lekker doortrainen, maar een paasweekendje vrij.Daarna twee opeenvolgende uitwedstrijden, te beginnen met Alkmaar uit.

 

Rob Smelt,

www.smelten.nl