HBS–Heren1HIC 3 – 1

(in de Overgangsklasse A op 6 november 2011)

 

En het verdict luidt: vanaf zondag 13 november speelt Heren1HIC in een van de verliezerpoules, een gevecht vóór een kampioenschap van de middenmoot, maar tegelijk ook een worsteling tegen de degradatie uit de Overgangsklasse.

We gaan het vast wel weer met plezier doen, omdat we graag hockeyen met elkaar én omdat we samen met enige regelmaat verdomd mooi en goed spelen.

 

Vanochtend was het nog zo, dat winst van HIC in de uitwedstrijd tegen HBS –wij wonnen thuis met 5-2 van ze- genoeg zou zijn om in de kampioenschappoule mee te doen. De enige voorwaarde was dan wel, dat het dit jaar povere HDM niet mocht winnen van Almere, dat reeds poulewinnaar was en alleen tegen HIC had gelijkgespeeld.

 

Laat in de middag waren dit de feiten. Heren 1 HIC verloor bij HBS met 3-1. Sowieso over en uit, dus. HDM had daardoor voldoende punten voor een vervolg in de hoogste competitie. En een kennelijk zeer bevlogen HDM won in Den Haag met maar liefst 7-0 (ruststand 4-0) van het tot dat moment in de competitie nog ongeslagen Almere.

 

Gelukkig!? *^)@$%#& hebben we het allemaal zelf gedaan. We hebben zelf punten gemorst waar dat absoluut niet nodig was. Tegen Nijmegen uit, tegen Almere thuis, tegen HDM uit. En ook vandaag uit tegen HBS nog eens.

Geen twijfel aan: HIC was na Almere de beste ploeg in deze eerste poule. Maar we verbijsterden onszelf ook met enige regelmaat met soms wel heel zwak spel.

 

HIC begon strak gespannen aan de wedstrijd en leek HBS direct te overweldigen. Maar uit vele kansen werd niet gescoord, die eerste 20 minuten... En dat was nou precies het doel van HBS. Het hoge energieniveau van HIC zakte weg en HBS richtte zich op. Waar HIC niet scoorde, deed HBS dat wel: een stuiter- en een frommelgoal – moeilijk te stoppen, omdat het zulke rare ballen waren.

Na de rust zette HIC de Bloemendalers opnieuw onder druk. We maakten de aansluitingstreffer en leken de baas op het veld: 2-1.

Op dat moment dacht ik nog: we winnen die pot gewoon! Maar wij bleken ook uitermate kwetsbaar en hielden door onze noodzakelijke zeer aanvallende speelstijl ook soms ‘open huis’ voor de uitvallen van HBS. Zo scoorden zij nog een keer en was het over en sluiten met 3-1. Vandaag weinig excellerende HIC-hockeyers.

 

Koen Phijffer –wie noemde hem vanmiddag ook weer een verrukkelijke knuffelbeer?- was de meest behendige en kiene aanvaller.

Samen win je, maar ook verliezen doe je samen. Laten we er vanaf nu alsjeblieft alsnog een vrolijk en goed hockeyseizoen van maken. Laten we bewijzen dat we hartstikke goed kunnen hockeyen.

 

Van harte gefeliciteerd, Dames1HIC, met jullie welverdiende plek in de kampioenspoule! Erg knap en kundig begeleid.

 

Rob Smelt,

[email protected]