Heren Overgangsklasse A: HIC-Almere 0-2

Onder moeder’s paraplu verloren wij in een gelijk opgaande wedstrijd met 0-2 van de Heren van Almere. Terwijl de eerste match in het zomerse Almere nog eindigde in een bloedstollende 5 – 5 (let wel: na een 4-2 achterstand voor HIC), was op de kleine verliespartij van HIC tegen de mannen van de ALTIJD aanvallende coach Christian Cavallet uiteindelijk niets meer aan te merken. Grrrrrrrrrr, gefeliciteerd dus, Tommy cum suis.

 

O ja, misschien toch dit. Het had tot 15 minuten voor het einde van deze partij ook gemakkelijk heel anders kunnen aflopen. Pas toen maakte Almere de 0-1 en dat doelpunt kwam op dat moment eigenlijk uit de lucht vallen.

 

Terwijl de regen en de tegenwind hun zo goed getrainde en door kunstlicht bestraalde lichamen striemden, zag ik dat de zo fris, frank en vrij gestarte HIC-ers wel zo’n beetje alles gegeven hadden en voelden dat de uitputting nabij was. Middenvelders werden opgeofferd voor aanvallers, maar liefst vier op een rij, maar helaas stokte daardoor tegelijk ook de aanvoer van ballen naar het Almere-doel en kreeg onze verdediging meer in plaats van minder werk te doen. Uit een van de laatste afgeslagen HIC-aanvallen voor het eindsignaal van dit waterballet profiteerde een van de Almerioren echt prachtig van een gewonnen duel tegen de verder zeer knap spelende Jeroen Hiel: 0 – 2.

 

HIC miste helaas twee gelouterde verdedigers –Arnoud Weehuizen en Kevin Jochems- en daardoor had aanvoerder Ernst Rost Onnes het extra zwaar in het centrum van de verdediging, waar de jonge ‘Aussie’ Daniel O’Loughlin het ronduit moeilijk had. Toch had HIC ook lange tijd een overwicht, met een slim spelende, ontketende Koen Phijffer in een aanvallende hoofdrol. Er werd gesleurd, gebikkeld, geswitcht, gaten getrokken en ‘gestuiterd’ over het veld. Er werd gewerkt voor elkaar en er werden kansen gecreëerd, strafcorners verdiend… maar niet afgemaakt. Inderdaad, die strafcorner, vrienden: doe er meer mee!

 

Ik zag tot mijn grote vreugde Ìl Filosofo Julian Korteweg weer meedoen –dames: let op die winnaarscombinatie van fijne benen, een ‘slow motion’ oogopslag en de herinnering aan zijn net gepasseerde glimlach- en intelligent vechten voor wat hij waard is. Hé, wat nu? Ik zag hem hier en daar allemachtig praktische oplossingen kiezen! Wat een fluwelen ‘touch’, wat een raffinement! Volgende stap: sleurende acties over de lengteas van het veld, Julian!?

 

Dit jonge team geeft me goede hoop op een prima toekomst. Volgende week Amersfoort UIT, daarna Nijmegen en HDM nog THUIS, tenslotte HBS UIT. Mooie vechtwedstrijden.

 

Weg met de afleiders,

alle handremmen eraf,

alle verloven ingetrokken,

alle rangen gesloten,

alle hockeytalenten aangesproken,

al jullie HIC-tijd aan niets anders dan ijzersterk hockeyen besteed.

 

Moet kunnen, moet mogen. Maar geen ABC-tje.

 

Rob Smelt